وعده جمیل به وفاکنندگان به عهد الهی

آیاتی که امام حسین (ع) در مسیر راه به آن استناد فرمودند:
در نزدیکی کربلا همین که حر به امام گفت: چرا آمده ای فرمود: نامه های دعوت شما مرا به اینجا آورد، ولی حالا پشیمان شده اید و این آیه را تلاوت فرمود:

الفتح : 10

إِنَّ الَّذینَ یُبایِعُونَکَ إِنَّما یُبایِعُونَ اللَّهَ یَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَیْدیهِمْ فَمَنْ نَکَثَ فَإِنَّما یَنْکُثُ عَلى‏ نَفْسِهِ وَ مَنْ أَوْفى‏ بِما عاهَدَ عَلَیْهُ اللَّهَ فَسَیُؤْتیهِ أَجْراً عَظیماً (10)

کسانى که با تو بیعت میکنند(در حقیقت) تنها با خدا بیعت مینمایند، و دست خدا بالاى دست آنهاست؛ پس هر کس پیمان‏شکنى کند، تنها به زیان خود پیمان شکسته است؛ و آن کس که نسبت به عهدى که با خدا بسته وفا کند، بزودى پاداش عظیمى به او خواهد داد.

• جمله «وَ مَنْ أَوْفى‏ بِما عاهَدَ عَلَیْهُ اللَّهَ فَسَیُؤْتِیهِ أَجْراً عَظِیماً» وعده جمیلى است به کسانى که عهد و بیعت خدا را حفظ میکنند، و به آن وفا مینمایند.