ایام البیض

از ابن مسعود راجع به ایّام البیض سؤال کرده و گفتم: سبب نامیدن این ایّام به «ایام البیض» چیست و چگونه شنیده ‏اى؟

ابن مسعود گفت: از نبىّ اکرم(ص) شنیدم که مى‏ فرمودند:

هنگامى که جناب آدم علیه السّلام عصیان پروردگارش را نمود منادى از عرش ندا داد:

اى آدم از جوار رحمت من بیرون شو زیرا کسى که عصیان مرا کند در جوار من نیست، آدم گریست و فرشتگان نیز گریستند، پس حق عزّ و جل جبرئیل را نزد آدم فرستاد.

جبرئیل آدم را در حالى که سر تا پا سیاه شده بود به زمین فرود آورد، فرشتگان وقتى آدم علیه السّلام را با این هیئت دیدند به ضجّه در آمده و گریستند و سخت نالیده و به درگاه حق تعالى عرضه داشتند: پروردگارا مخلوقى را آفریدى و از روح خود در او دمیدى و فرشتگانت را به سجده کردنش وادار نمودى حال با یک گناه رنگ سفیدش را به سیاهى مبدّل فرمودى!؟

منادى از آسمان ندا کرد: امروز را براى پروردگارت روزه بگیر، آدم علیه السّلام آن روز را که موافق با روز سیزدهم از ماه بود روزه گرفت، پس ثلث سیاهى از حضرت محو و زائل گشت سپس منادى در روز چهاردهم نداء کرد: امروز را براى پروردگارت روزه بگیر، جناب آدم علیه السّلام آن روزه را هم روزه گرفت و ثلث دیگر از سیاهى زائل گردید، روز پانزدهم باز منادى نداء کرد و حضرتش را به گرفتن روزه دعوت نمود، حضرت آن روز را هم روزه گرفتند، ثلث دیگرش نیز سفید گشت و بدین ترتیب تمام سیاهى او زائل گردید و به همین خاطر این ایّام به ایّام البیض موسوم شد چه آنکه در همین ایّام حق تعالى سفیدى آدم را به وى بازگرداند،بعد منادى از آسمان نداء کرد

 

اى آدم این سه روز را براى تو و فرزندانت قرار دادم، کسى که این ایّام را در هر ماه روزه بدارد گویا تمام دهر را روزه گرفته است.

علل الشرائع-ترجمه ذهنى تهرانى، جلد ‏2، صفحه : 235