سیره ی اهل ایمان در برخورد با کفار و مومنین

مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَ الَّذینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَی الْکُفَّارِ رُحَماءُ بَیْنَهُمْ تَراهُمْ رُکَّعاً سُجَّداً یَبْتَغُونَ فَضْلاً مِنَ اللَّهِ وَ ....آیه ی 29 سوره فتح

• جمله «أَشِدَّاءُ عَلَى الْکُفَّارِ» را مقید کرد به جمله «رُحَماءُ بَیْنَهُمْ» تا توهمى که ممکن بود بشود دفع کرده باشد، و دیگر کسى نپندارد که شدت و بى‏رحمى نسبت به کفار، باعث مى‏شود مسلمانان به طور کلى و حتى نسبت به خودشان هم سنگدل شوند لذا دنبال «اشداء» فرمود: «رُحَماءُ بَیْنَهُمْ» یعنى در بین خود مهربان و رحیمند. و این دو جمله مجموعا افاده مى‏کند که سیره مؤمنین با کفار شدت و با مؤمنین رحمت است.