یابن الحسن

امام خمینی(رحمت الله علیه) می فرمایند:

نامه ی اعمال ما می رود پیش امام زمان ـ سلام الله علیه ـ هفته ای دو دفعه، به حسب روایت. من می ترسم که ما که ادعای این را داریم که تبع این بزرگوار هستیم، شیعه ی این بزرگوار هستیم، اگر نامه ی اعمال را ببیند ـ و می بیند، تحت مراقبت خداست ـ نغوذ بالله شرمنده بشود. شما اگر یک فرزندتان خلاف بکند، شما شرمنده اید. اگر این نوکر شما خلاف بکند، شما شرمنده اید. در جامعه آدم شرمنده می شود که پسرش این کار را کرده یا نوکرش این کار را کرده، یا اتباعش این کار را کرده. من خوف این را دارم که کاری ما بکنیم که امام زمان ـ سلام الله علیه ـ پیش خدا شرمنده بشود.

  اینها شیعه های تو هستند دارند این کار را می کنند! نکنید. یک وقت نکند، یک وقت خدای نخواسته یک کاری از ماها صادر بشود که وقتی نوشته برود، نوشته هایی که ملائکه الله که مراقب ما هستند، «رقیب» (1) هستند ـ هر انسانی رقیب دارد و مراقبت می شود. ذره هایی که بر قلبهای شما می گذرد رقیب دارد. چشم ما رقیب دارد. گوش ما رقیب دارد. زبان ما رقیب دارد. قلب ما رقیب دارد. کسانی که مراقبت می کنند اینها را ـ نکند که خدای نخواسته از من و شما و سایر دوستان ما و سایر دوستان امام زمان ـ سلام الله علیه ـ یک وقت چیزی صادر بشود که موجب افسردگی امام زمان ـ سلام الله علیه ـ بشود. مراقبت کنید از خودتان. پاسداری کنید از خودتان. اگر بخواهید این پاسداری شما در دفتری که پاسداران صدر اسلام در او ثبت است در آن دفاتر ثبت بشود، همان طور که آنها پاسداری می کردند از خودشان، شما هم از خودتان پاسداری کنید، تا ثبت بشود آنجا.

خلاف ما برای امام زمان سرشکستگی دارد، دفاتر را وقتی بردند خدمت ایشان و ایشان دید شیعه های او (خوب، ما شیعه او هستیم) شیعه او دارد این کار را می کند، این ملائکه الله که بردند پیش او دید، سرشکسته می شود امام زمان

*صحیفه امام؛ ج 8، ص 391