دریای من

 

امشب چه غوغا کرده ‏اى، طوفان چه برپا کرده‌اى		در سرزمین سینه‏ ام، دل را چو دریا کرده‌اى
گاهى به مَدَّم میکشى، گاهى به جزرم میکُشى		اى ماه پر افسون، مرا پایین و بالا کرده‌اى
تا کى به ساحل سر زنم؟ امواج را بر در زنم؟		تا کى بجویم من تو را؟ لنگر کجا وا کرده‌اى؟
کى در هوا فـانى شوم؟ کى ابر بارانى شوم؟		بر من بتاب اى ماهتاب، کآتش به دلها کرده‌اى
پا در رکاب موج بر، با خود مرا در اوج بر		آى و وفا کن در کنار عهدى که با ما کرده‌اى
آى و تنى بر آب زن، چرخى در این گرداب زن		آیا به عمرت اینچنین موجى تماشا کرده‌اى
پرشور گردیده دلم، با آنکه نزد ساحلم		مى‏میرم از این تشنگی، از ما چه پروا کرده‌اى
بردى، ببر این آبرو، در هم مکش آن چشم و رو		از آبِ روى من عجب ابرى مهیا کرده‌اى
شد رعد و برق ابر من، یعنى سر آمد صبر من		باران که میبارد بیا، من را تو رسوا کرده‌اى
دیگر چه سود از گفتگو، رو گل ندارد پشت و رو		با ما مگر تا پیش از این بهتر از این تا کرده‌اى
دریاى من آرام گیر، از عکس رویش کام گیر		مه در بغل کى آیدت؟ دل خوش چه بی‌جا کرده‌اى

 

از اشعار استاد پناهیان

قسمتهایی از این اشعار را بشنوید با صدای استاد"صوت"

یابن الحسن

در عصر امام هادی (علیه السلام) شخصی بنام عبدالرحمن ساکن اصفهان و پیرو مذهب تشیع بود (با توجه به اینکه در آن زمان ، شیعه در اصفهان کم بود) از عبدالرحمن پرسیدند چرا تو امامت امام هادی (علیه السلام)  را پذیرفتی نه غیر او را.

در پاسخ گفت :

من فقیر بودم ولی در جرات و سخن گفتن قوی؛ درسالی همراه جمعی از اصفهانی ها به عنوان اینکه به ما ظلم می شود برای شکایت به شهر سامره نزد متوکل (دهمین خلیفه عباسی) رفتیم ، کنار در قلعه متوکل منتظر اجازه ورود بودیم ، ناگهان شنیدم که متوکل دستور احضار امام هادی (علیه السلام) را داده تا او را به قتل برساند.

من به یکی از حاضران گفتم :این کیست که فرمان به احضار او و سپس ‍ اعدام او داده شده است ؟

در جواب گفت :این کسی است که رافضی ها (شیعه ها) او را امام خود می دانند، من تصمیم گرفتم در آنجا بمانم تا ببینم کار به کجا می کشد.

بعد از ساعتی دیدم امام هادی سوار بر اسب آمدند، مردم تا او را دیدند در طرف راست و چپ اسب او به راه افتادند، همین که چشمم به امام هادی خورد محبتش بر دلم جای گرفت ، دعا کردم که خداوند وجود نازنینش را از شر متوکل حفظ کند، همچنان ناراحت و نگران بودم و دعا می کردم که امام در میان جمعیت به من رسید و فرمود:

خداوند دعایت را مستجاب می کند، و مال و فرزند و عمرت زیاد خواهد شد.

من از اینکه امام چنین از نهان خبر داد متحیر شدم بطوری که رنگم تغییر کرد .

حاضران گفتند چه شده ؟ چرا چنین حیرت زده ای ؟

گفتم :خیر است ولی اصل ، ماجرا را به کسی نگفتم . بعدا که به اصفهان برگشتم کم کم بر مال و فرزندم افزوده شد و غنی شدم ، و اکنون بیش از هفتاد سال دارم این بود علت تشیع من که این گونه به حقیقت رسیدم.

[ الثاقب فی المناقب: صفحه 549،؛ کشف الغمة: جلد 2، صفحه 389 ؛ بحار، جلد 50، صفحه 141، حدیث 26 و ...]

اگر کسی برای امامش دعا کند ، امام برای او دعا می کند

امام حـاضـــرم...

ریّان بن صلت –ظاهراً خادم امام رضا علیه السلام بوده- می گوید:

می خواستم از خراسان برگردم به عراق

رفتم که با امام رضا علیه السلام خداحافظی کنم.

توی راه با خودم گفتم یادم باشد بعد از خداحافظی، یکی از لباس های امام را از ایشان بگیرم که کفنم باشد.

باز با خودم گفتم یادم باشد از آقاچند درهم از مال شخصی خودش را بخواهم که تبرک باشد و با آن ها برای دخترهایم انگشتر بسازم

پیش امام رسیدم

از فکر جدایی با امام و شدت دلتنگی گریه کردم و اصلاً کارهای دیگر را یادم رفت.

بیرون آمدم.

امام صدایم زد: ریّان برگرد!

برگشتم

فرمود : دوست داری یک مقدار از درهم های خودم را بدهم تا برای دخترهایت انگشتر بسازی؟

دلت می خواهد یکی از پیراهن هایم را بدهم که هر وقت از دنیا رفتی ، با آن کفنت کنند؟...

ر.ک: منتهی الآمال/ج2/باب دهم/فصل سوم/گفتار پنجم

************************************

امام حاضـــرم نگاهی....